Artikelen in de categorie Ervaringen en verhalen
Echte verhalen, herkenbare inzichten
Loopbanen lopen zelden in een rechte lijn. Soms zit je op de juiste plek, soms wringt er iets, en soms gooit het leven zelf roet in het eten. In deze rubriek deel ik ervaringen en verhalen die laten zien hoe anderen hun weg hebben gevonden – met twijfels, omwegen en onverwachte inzichten.
Geen sprookjes over succes zonder hobbels, maar eerlijke verhalen waarin je jezelf kunt herkennen. Of je nu inspiratie zoekt, wilt leren van andermans keuzes of gewoon even wilt zien dat je niet de enige bent die worstelt met werkvragen.
Blader door de verhalen en ontdek welke inzichten jou kunnen helpen. Heb je zelf een ervaring die je wilt delen? Ik hoor het graag!
Soms merk je pas achteraf dat je op de automatische piloot functioneert. Je bent ergens beland zonder echt bewust te kiezen, of je blijft gewoon doorgaan omdat het vertrouwd is. Maar wat als je na twintig jaar wakker wordt en je afvraagt: Hoe ben ik hier eigenlijk terechtgekomen? In deze blog ontdek je hoe je voorkomt dat je vastloopt in een loopbaan zonder richting en hoe je bewust het stuur weer in handen neemt.
"Wat maakt jou anders dan anderen?" Een klassieker in sollicitatiegesprekken. Of je nu een baan zoekt, een opdracht binnenhaalt of op een netwerkborrel staat—vroeg of laat komt deze vraag op je af. Het klinkt als een simpele vraag, maar is het dat ook? Want hoe weet je eigenlijk waarin je je onderscheidt als je nooit ziet hoe anderen het doen? Als loopbaanadviseur werk ik solistisch. Ik schuif niet aan bij collega’s, zij niet bij mij. Toch wordt mij vaak gevraagd wat mij anders maakt. En eerlijk? Dat vind ik best een ingewikkelde vraag. Want misschien draait het niet om hoe je je onderscheidt, maar om iets heel anders...
Je hebt sollicitaties die soepel verlopen en sollicitaties die je liever meteen vergeet. En dan zijn er gesprekken die zo ongemakkelijk zijn dat ze een eigen hoofdstuk in het sollicitatiehandboek verdienen. Ik heb er zo eentje meegemaakt. Een gesprek waarin alles klopte – maar dan op de verkeerde manier. Het begon al bij binnenkomst. De ontvangst was zo hartelijk als een wachtruimte in een belastingkantoor. Ik werd naar een plek naast de kopieermachine gestuurd, alsof ik zelf een printopdracht was die even moest wachten. “Ik ga even kijken of de commissie bereid is om je te ontvangen,” zei de secretaresse plechtig. Eh, pardon?
Op een doodgewone dag zag ik hoe een bakfiets kantelde en een discussie oplaaide tussen twee fietsers. Beiden overtuigd van hun gelijk. Maar wat me opviel? Geen van beiden vroeg: "Gaat het eigenlijk?" Het zette me aan het denken. Niet alleen over verkeersregels, maar ook over hoe we in werkrelaties vaak reageren. Hoe snel we oordelen, zonder eerst te checken hoe het met iemand gaat. Wat als we vaker zouden kiezen voor begrip in plaats van discussie?
Eerder schreef ik over de dagboeken van mijn overgrootmoeder. drie jaar geleden kreeg ik ze in handen. Haar woorden openden een tijdmachine naar haar leven en overtuigingen. Ze was haar tijd vooruit, een vrouw die haar eigen pad koos zonder zich te laten vangen door verwachtingen. Hoe meer ik lees, hoe meer ik besef dat ik, zonder het me altijd bewust te zijn, in haar voetsporen treed.
Soms verstop je iets zó goed dat je het zelf niet meer terugvindt. Dat gebeurde ooit met Pasen, toen de kinderen van mijn broer eieren verstopten in de tuin van mijn moeder. Een deel werd gevonden, maar sommige zijn nooit meer opgedoken. Ik vraag me nog steeds af of ze ergens onder een struik liggen… Gek genoeg werkt het in je loopbaan net zo. Door de jaren heen verzamel je vaardigheden en ervaringen, maar sommige raak je ‘kwijt’. Ze verdwijnen naar de achtergrond, terwijl ze nog steeds waardevol kunnen zijn. Misschien is het tijd om opnieuw op zoek te gaan in jouw loopbaantuin. Wie weet welke vergeten schatten je daar vindt.
Stel je voor dat je dagboeken uit het verleden leest, geschreven door iemand die nog geen idee had hoe haar toekomst eruit zou zien. De kleine momenten, de hoopvolle verwachtingen, de zorgen om wat komen gaat—alles op papier gezet zonder te weten wat er écht zou gebeuren. Drie jaar geleden kreeg ik de dagboeken van mijn overgrootmoeder in handen. Tientallen jaren aan gedachten en observaties, vastgelegd in een tijd waarin de toekomst nog openlag. Maar wat haar nog onbekend was, is voor mij geschiedenis.
Als kind dacht ik dat er een moment zou komen waarop ik alles zou begrijpen—dat volwassen zijn betekende dat je wist wat je deed. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik ontdekte dat niemand echt een handleiding voor het leven heeft. Dit besef kwam opnieuw bij me op toen ik een jong meisje in de trein observeerde. Haar vastberadenheid om volwassen te lijken weerspiegelde een universele waarheid: we spelen allemaal een rol, ook op de werkvloer. Maar wat betekent het eigenlijk om ‘volwassen’ te zijn?
Een burn-out voelt vaak als het einde van de weg, maar het kan ook een nieuw begin zijn. In deze blog lees je hoe Eva, een ervaren projectmanager, haar carrière opnieuw vormgaf en een rol vond die beter bij haar past. Laat je inspireren door haar verhaal en ontdek wat er mogelijk is.
Spoor 2-trajecten gaan vaak gepaard met weerstand en onzekerheid, maar kunnen ook een nieuw perspectief bieden. In dit praktijkverhaal lees je hoe ik Anna begeleidde in haar zoektocht naar een nieuwe baan, ondanks een moeizaam begin vol uitdagingen.