Wie heeft hier voorrang? Over gelijk krijgen versus omkijken naar de ander
Het verkeerslicht sprong op groen. Een seconde later lag de bakfiets op zijn kant.
Een vrouw klapte tegen het asfalt, haar fiets meegetrokken in de val. In de bak zat een baby. Stil. Onaangedaan.
En toen begon de discussie.
"Wat dóé je?" riep de vrouw, haar stem hoog van schrik. "Ik rijd hier met een baby!"
"Ja, maar je kan toch niet zomaar rechts inhalen?" kaatste het meisje terug.
"Rechts inhalen?! Jij sneed míj af!"
Hun stemmen verharden. Beiden overtuigd van hun gelijk. Tot het meisje het zat was. Ze haalde haar schouders op, zei "Doei", en fietste weg. De vrouw werd nog bozer.
En de baby? Die gaf geen kik.
Maar wat me het meest opviel? Geen van beiden vroeg: "Gaat het eigenlijk?"
Regels, perceptie en het missen van de essentie
Misschien had de vrouw gelijk. Misschien het meisje. Of misschien zat de waarheid ergens in het midden. Maar wat er echt ontbrak, was iets heel simpels: iemand die checkte hoe het met de ander ging.
En dat gebeurt niet alleen op de weg. Dit zie je net zo goed in werkrelaties.
- Een collega mist een deadline en de eerste reactie is: "Hoe kon je dit vergeten?"
- Een teamlid lijkt afwezig in een overleg en iemand zucht: "Kun je even opletten?"
- Een medewerker presteert ineens minder goed en de reflex is: "Misschien moet hij harder zijn best doen."
Wat al deze reacties gemeen hebben? Ze gaan ervan uit dat er sprake is van nalatigheid, onverschilligheid of een fout. Maar hoe vaak checken we eerst: “Speelt er iets? Gaat het wel?”
Discussiëren of verbinden?
Terug naar de bakfiets. Stel dat het meisje had gezegd: "Wow, ben je oké?" voordat ze over het rechts inhalen begon. Of dat de vrouw eerst had gevraagd: "Ben jij geschrokken?" voordat ze boos werd. Misschien was het gesprek dan heel anders gelopen.
Datzelfde geldt op de werkvloer. Wat als we, vóór we oordelen, gewoon even vragen hoe het met iemand gaat? Niet om het probleem te negeren, maar om eerst te begrijpen.
Gelijk hebben voelt goed. Maar gelijk krijgen zonder connectie lost weinig op.
De volgende keer dat je gefrustreerd bent over iemands gedrag op het werk—of in het verkeer—stel jezelf eens deze vraag:
"Wil ik winnen, of wil ik begrijpen?"
Misschien is de simpelste oplossing niet nóg een argument, maar gewoon: "Gaat het met je?"
Want soms is voorrang geven niet iets wat op de weg gebeurt, maar iets wat je doet in een gesprek.
Wat denk jij?
Herken je situaties waarin iedereen vasthield aan zijn eigen gelijk, zonder eerst te checken hoe het met de ander ging? Of heb je zelf weleens de vraag "Gaat het met je?" gesteld en gemerkt wat voor verschil dat maakte?