Soms krijg je de baan niet omdat je de beste kandidaat bent, maar omdat je de beste sollicitant bent. Onbewuste psychologische processen spelen daarbij een grotere rol dan je denkt. Eén daarvan is het halo-effect: een positief detail dat de rest van het beeld kleurt. In deze blog ontdek je wat het halo-effect is, hoe het dagelijks je keuzes beïnvloedt en – belangrijker nog – hoe jij het kunt gebruiken om sterker over te komen tijdens het solliciteren.

Wist jij als kind al wat je wilde worden? Ik dacht ooit prinses te worden – maar dat liep anders. Mijn loopbaan was geen rechte lijn, en juist dat heeft me gebracht waar ik nu ben. In deze blog neem ik je mee in mijn ontdekkingsreis en deel ik lessen over loopbaankeuzes.

Netwerken voelt voor veel mensen als een verplicht nummer: visitekaartjes uitdelen, jezelf verkopen en gesprekken aanknopen met vreemden. Maar in werkelijkheid netwerken we al de hele dag, vaak zonder dat we het doorhebben. Denk aan een tip die je geeft aan een collega, een oud-studiegenoot die je introduceert bij iemand of een spontaan gesprek op een evenement. Netwerken hoeft niet geforceerd te zijn – het gaat om waardevolle relaties opbouwen, op een manier die bij jou past. In deze blog ontdek je hoe je dat doet zonder jezelf op te dringen.

Solliciteren anno nu betekent dat je cv vaak eerst door een Applicant Tracking System (ATS) wordt gescreend. Maar wat betekent dat voor jouw cv? Moet je je zorgen maken dat je sollicitatie strandt in een digitaal zwart gat? En werken die trucs zoals witte tekst en extra trefwoorden echt? In deze blog ontmasker ik de grootste mythes en fabels rondom ATS én geef ik je slimme tips om je cv ATS-proof én stijlvol te houden.

Fight, flight of freeze? Je denkt dat je een doener bent… tot je midden in een overval staat en geen stap verzet. Terwijl de opticien in actie schoot, bleef ik verstijfd staan – zonder bril en zonder heldhaftige reflexen. Dit zette me aan het denken: hoe vaak reageren we in werk en loopbaan anders dan we van onszelf verwachten? En wat zegt dat over ons?

Herinner je die reclame nog? De vrouw die moeiteloos alles combineerde—een ochtendrun, een drukke werkdag, een perfect gekookt diner én tijd voor haar vriendinnen. Zonder een spoortje stress, met een stralende glimlach en een dampende kop koffie of thee in de hand. Het leek zo normaal. Maar hoe kijken we hier anno nu tegenaan? Zijn we echt losgekomen van dit ideaalbeeld, of heeft de supervrouw-mythe simpelweg een nieuwe verpakking gekregen?

Soms merk je pas achteraf dat je op de automatische piloot functioneert. Je bent ergens beland zonder echt bewust te kiezen, of je blijft gewoon doorgaan omdat het vertrouwd is. Maar wat als je na twintig jaar wakker wordt en je afvraagt: Hoe ben ik hier eigenlijk terechtgekomen? In deze blog ontdek je hoe je voorkomt dat je vastloopt in een loopbaan zonder richting en hoe je bewust het stuur weer in handen neemt.

"Wat maakt jou anders dan anderen?" Een klassieker in sollicitatiegesprekken. Of je nu een baan zoekt, een opdracht binnenhaalt of op een netwerkborrel staat—vroeg of laat komt deze vraag op je af. Het klinkt als een simpele vraag, maar is het dat ook? Want hoe weet je eigenlijk waarin je je onderscheidt als je nooit ziet hoe anderen het doen? Als loopbaanadviseur werk ik solistisch. Ik schuif niet aan bij collega’s, zij niet bij mij. Toch wordt mij vaak gevraagd wat mij anders maakt. En eerlijk? Dat vind ik best een ingewikkelde vraag. Want misschien draait het niet om hoe je je onderscheidt, maar om iets heel anders...

Je hebt sollicitaties die soepel verlopen en sollicitaties die je liever meteen vergeet. En dan zijn er gesprekken die zo ongemakkelijk zijn dat ze een eigen hoofdstuk in het sollicitatiehandboek verdienen. Ik heb er zo eentje meegemaakt. Een gesprek waarin alles klopte – maar dan op de verkeerde manier. Het begon al bij binnenkomst. De ontvangst was zo hartelijk als een wachtruimte in een belastingkantoor. Ik werd naar een plek naast de kopieermachine gestuurd, alsof ik zelf een printopdracht was die even moest wachten. “Ik ga even kijken of de commissie bereid is om je te ontvangen,” zei de secretaresse plechtig. Eh, pardon?

Op een doodgewone dag zag ik hoe een bakfiets kantelde en een discussie oplaaide tussen twee fietsers. Beiden overtuigd van hun gelijk. Maar wat me opviel? Geen van beiden vroeg: "Gaat het eigenlijk?" Het zette me aan het denken. Niet alleen over verkeersregels, maar ook over hoe we in werkrelaties vaak reageren. Hoe snel we oordelen, zonder eerst te checken hoe het met iemand gaat. Wat als we vaker zouden kiezen voor begrip in plaats van discussie?